De herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
Een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast
Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij!
Ook al zijn het een hoop zorgen
die jouw huis overhoop halen
Behandel dan nog steeds elke gast met respect.
Hij ruimt misschien wel bij je op
om plaats te maken voor extase
De sombere gedachte, de schaamte, het venijn
Ontmoet ze met een glimlach bij de deur
en vraag of ze binnen willen komen
Wees dankbaar voor wie er komt
Want ieder van hen is gestuurd
om jou als raadgever te dienen.
Je thuis voelen ergens, geeft een gevoel van geborgenheid en van veiligheid. Van rust en ruimte. Thuis; het is een woord die vele definities kent. Vele verschillende waarheden uitleggen en is voor iedereen anders. Wanneer je hier bent met een zeer gevoelig systeem en een puur hart kan dit een belangrijk thema zijn in jouw leven. En ligt daar de uitnodiging om voor jezelf uit te zoeken wat thuis is voor jou. Voor mij bevindt zich dat gevoel van thuiskomen en thuis zijn bij mezelf in mijn hart.
Als je thuis bent in jezelf, kun je van jezelf houden. Lief zijn voor jezelf. Lief en zorgzaam voor je lijf, de tempel waarin we wonen. Thuis zijn in jezelf betekent ook dat je gezonde grenzen hanteert. dat jij je grenzen kunt bewaken, maar ook kunt verleggen. En tegelijkertijd dat je “oude” grenzen die niet meer relevant zijn kunt opruimen.
Thuis zijn bij jezelf voelt goed. Dan is er als vanzelf (meer) ruimte voor acceptatie van alles wat er is. Je ziet je kwaliteiten, alsook van je valkuilen, alsook van alles wat er in jouw levend is. En alles is welkom. Het gedicht van Rumi, een soefische filosoof ‘De herberg’ geeft mooi weer hoe je kunt accepteren van dat wat zich aandient:
Leg je handen op je hart en voel hoe je thuis bent bij jezelf. Adem een aantal keer in en uit, terwijl je je aandacht bij je handen houdt. En als er een ‘gast’ verschijnt, wees aanwezig in je Hart.
Mooie, liefdevolle dag gewenst.
