Deze week staan de yogalessen in het thema van de hartskwaliteit Liefde
Ik herinner me nog dat ik als 26-jarige jonge vrouw de grote stap maakte om te gaan backpacken door Azië.
In die periode wist ik niet hoe ik verder mijn leven moest inrichten, nadat ik overspannen was geraakt bij mijn eerste grote baan. Ik had gestudeerd voor bouwkundig ingenieur en binnen een jaar werd het zwart voor mijn ogen. Ik had de lat heel hoog gelegd, ik wilde namelijk binnen een jaar topingenieur zijn.
Een heel proces ging ik door want alles wat ik tot dan toe gedaan had was carrièregericht en die grote toekomst viel ineens in het niets.
Dus daar ging ik, dappere jonge vrouw…rugzak op haar rug, het grote avontuur aangaand.
En ergens op die prachtige reis schreef ik:
Waarom zo ver weg als het zo dichtbij is?
Ik hoef alleen maar mijn ogen te sluiten en naar binnen te gaan.
Hier onder mijn handen op mijn Hart ligt waarnaar ik zó op zoek ben…
Mezelf!
(Best wijs voor zo een jonge meid bedenk ik me nu
)
)Jaren later ben ik me gaan verdiepen en scholen in de ervaringswetenschap Raja Yoga, wat nog steeds een dagelijks onderdeel is van mijn leven.
Toen ontdekte ik:
Sinds ik mijn voeten voel, ben ik niet meer alleen!
Zomaar even wat bespiegelingen die ik met je wil delen, vandaag.
Mijn oproep aan jou:
Maak Liefde levend in je leven als je wilt. Bijvoorbeeld door stil te staan bij : wat maakt jou blij? Waar gaat je Hart van zingen? Op welke momenten voelt het leven alsof ze je kietelt? Wat brengt bij jou de Liefdesstroom op gang?
En dan eindig ik dit bericht met de prachtige woorden (vind ik):
Je doet het goed, jij dapper mens. Je durft het beste en het minste van jezelf te leven en je heelt elke keuze die je onhandig hebt gemaakt door opnieuw te kiezen voor Liefde. Zo ontdek je steeds verder een hoofdstuk in het boek Liefde in je Hart (Patty Harpenau).
ps. Ik kan deze woorden alleen maar delen omdat ik ook de donkere, de rauwe werkelijkheid weer onder ogen heb gezien. Ik voel dat ik een laagje dieper in mijn Hart ben gezakt, na een aantal pittige weken met mezelf. Ik durf steeds meer ook mijn pijn naar buiten te brengen, te eren door haar woorden te geven. Want het leven is voor mij 1 grote reis van hoogtepunten én ook diepe dalen. Depressie is in mijn familielijn niet onbekend en ik voel steeds meer de moed om hierover te delen. Om de schaamte en terughoudendheid daarin te erkennen en steeds meer ruimte in te nemen om ook dit deel in mij naar buiten te brengen. Want is wat het is…een deel in mij. En hoe meer ik alles deel wat levend is in mij, dus ook dit bange, ongelukkige meisje wat ook nog in mij leeft haar woorden laat vertellen, hoe meer ruimte er in mijn Leven komt voor Liefde…Hoe meer ik van het Leven hou, hoe meer ik van mezelf hou…zo…dat wilde ik toch nog even gezegd hebben…ook dat is Liefde.
Het komt goed, het is al goed..het is
