In de reis die ik heb afgelegd (en nog steeds ga) van zelfkritiek naar zelfacceptatie is me vooral helder geworden, dat ik en dus ook jij, in essentie Licht en Liefde ben. Dit besefte ik me heel sterk, toen mijn moeder op 65-jarige leeftijd overleed aan kanker. Tijdens haar afscheid hadden we een tafel neergezet met kaarsjes en een bordje met de tekst.
“Steek het Licht aan voor Bea
Als symbool voor de Licht en Liefde die zij is en altijd is geweest.”
Ik kende haar struggel met zichzelf en het leven en herken en erken ook mijn eigen struggle hierin. Ik realiseerde me ineens zo sterk dat als mijn moeder nu Licht en Liefde is en altijd was geweest, dat ook voor mij gold en voor alle wezens. Ik besefte me ten diepste dat alle gedachten, overtuigingen over mezelf en alle ballast die in mij (nog) aanwezig is, in wezen allemaal onzin en onwetendheid is.
Deze realisatie maakt niet dat de zelfkritiek, die zo in het systeem ingeslepen kan zijn ineens over is. Dit zijn (soms) diepliggende overtuigingen die elke keer weer kunnen opkomen en om onderzoek, transformatie en acceptatie van jezelf vragen.
Deze realisatie kan wel maken dat je steeds weer het proces van opschonen en steeds (ver)lichter worden aan gaat. Steeds weer de bereidheid opbrengt om het binnenwerk te verrichten, omdat je zó het verlangen voelt om steeds meer in verbinding te zijn met je essentie. Het geeft een gevoel van empowerment omdat je weet dat je steeds weer de keus hebt, elk moment opnieuw, om te kiezen voor licht en liefde.
Ben jij bereid dit stap te zetten naar lichter worden?
